Lock Down!

Afgelopen weken heb ik steeds mailcontact met Billy Angel uit Grand Rapids gehad. Ook in de VS is het corona-virus stevig uitgebroken en is een ‘lockdown’ voor Bill en zijn gezin een stevig feit.

Terwijl hij zijn huis klaargemaakt heeft voor de verkoop, is er ook een voortgang geweest in het nadenken over de Bijbelverhalen in de theaterproductie ‘Upper Room Story’. Tussen haakjes, bij ons zal deze productie een titel kunnen krijgen als: ‘Kerk op Zolder’ of ‘Ons’ lieve Heer op Solder’ n.a.v. het bekende museum in Amsterdam.

Even een stukje geschiedenis geschetst: in 2017 kwamen Bill en ik tot de conclusie dat de nieuwe serie Bijbelverhalen over onze Heer, Jezus Christus tot en met Pinksteren en de Vroege Kerk niet meer gedaan kan worden op de oude manier. Dus niet meer in een land met historische dorpjes, steden, landerijen en meren; ook niet meer in oude kledij en in de maatschappij dan die dagen. Er ontstond bij ons een verlangen om een vorm, een concept te vinden dat de oude verhalen weer springlevend zou maken.

We kwamen toen bij een theater uit. Als de verhalen in een theater zouden beginnen en zich daar zouden ontwikkelen, dan moesten zij wel op een nieuwe wijze worden verteld en verbeeld. En juist om die verbeelding ging het ons, meer en meer. Eerst kwamen we uit bij een theater in de vorm van een tent in de stijl van Cirque dus Soleil waarin een heel leven kon worden opgebouwd. Dit idee resulteerde in de opvatting dat we eerst een theaterproductie moesten opzetten en dat werk daaromheen moesten integreren in de nieuwe serie van ±20 Bijbelverhalen. 

De afgelopen jaren is Bill bezig geweest met de vraag hoe theater en film in elkaar kunnen overlopen en met elkaar verbonden kunnen blijven. En afgelopen week kwam hij met een prachtig idee, waardoor het theaterconcept veel duidelijker en krachtiger is geworden. Ik licht een tipje van de sluier op.

Stel je voor: een enorme ‘Black Box’ in de vorm van een enorm groot gebouw, waar alle verhalen gespeeld gaan worden in een theaterproductie van ongeveer twee a drie uur. Het publiek komt terecht in een enorme lege zaal waar overal decorsets staan opgebouwd. In het midden een soort verhoogde vloer, die verreden kan worden door het gebouw. Het publiek kan mee gaan lopen om te zien wat daar gebeurt, maar het kan ook begeleid worden naar de verschillende sets waar andere verhalen spelen. En het is zeker niet onmogelijk dat de spelers de decors verlaten en het publiek in lopen en hen het verhaal vertellen dat ze hebben meegemaakt of … nog meemaken. Na twee, drie uur hebben alle verhalen zich afgespeeld en gaat het licht uit en de ‘Black Box’ dicht. De gasten zijn zelf in de ‘Upper Room Story’ geweest, of bij ons: In de ‘Kerk op  Zolder’.

Allemaal ‘vorm’, dacht ik: ‘Waar is de inhoud? Voor een antwoord daarop verwijs ik jullie graag naar de volgende blog.