1 Februari was een droevige dag. Mijn trouwe vriend en trouwe metgezel, Dolf van de Vegte, werd thuisgehaald in zijn slaap. Hij is meer dan een jaar ziek geweest en kanker teisterde zijn lichaam. Zijn geest echter bleef gericht op wat God zou gaan doen. Hij wachtte op de HEER, de Ik-ben-er-bij, of Hij opnieuw in januari, 13 jaar na het vorige hoogtepunt in zijn leven, weer zou laten zien dat Hij God was. Wat heeft Dolf daar op gewacht, zoals hij altijd in zijn werk bij Family7 uitkeek naar de leiding van de Geest.
Maar God liet januari voorbij gaan en haalde Dolf op 1 februari thuis. Of is de HEER juist in januari bezig geweest om de pijn niet te hevig te laten zijn en het lijden niet te groot? We weten alleen dat Gods gedachten hoger zijn dan de onze. Na één dag heftige pijn viel Dolf in een diepe slaap, die hem bij God thuis bracht.
Waarom dit ‘in memoriam’? Omdat Dolf mijn vriend was en omdat hij mijn steun was in de ruim 15 jaar dat ik al bezig ben om te zoeken naar wegen voor nieuwe Bijbelverhalen op tv. Dolf was overtuigd van de waarde daarvan en hij stond vierkant achter ‘De Rooie Draad’, die daarom op dit moment ook uitgezonden wordt op Family7 (elke zondag om 19.00 uur).
Als voorzitter van onze stichting ‘Centrum voor Vertellen’ was hij iemand, bij wie je je vertrouwd voelde en durfde te vragen of het na 15 jaar wachten en puzzelen niet genoeg was en we beter konden stoppen met ‘De Rooie Draad’. Zijn antwoord was dan meestal: ‘Hans, Family7 heeft er 13 jaar over gedaan om boven water te komen. Wandel met de HEER rustig verder. Vertrouw de Bijbelverhalen aan Hem toe en dan zul je weten of en hoe je verder moet gaan.’ Zo ongeveer sprak deze grote vriend.